Om kwart over zeven waren we allebei wakker. Dat hebben we mooi gedaan voor zo'n eerste nacht! Als we het gordijn opentrekken, zien we dat we uitzicht hebben op een boomgaard; het lijkt wel Zuid-Frankrijk! Terwijl San koffie zet, neem ik een verfrissende ochtendduik. Het water is nog prima op temperatuur, ondanks dat de verwarming de hele nacht heeft uitgestaan.
We skypen allebei even met onze mama's en horen dat er in Odoornerveen gezinsuitbreiding is geweest. Het gaat alleen niet goed; de puppen drinken niet en moederhond is een beetje té zorgzaam. Mijn ouders hebben wisseldiensten voor het voeden en verzorgen. Het enige voordeel daarvan is dat we met hun midden in de nacht nog kunnen kletsen, maar we hadden het liever anders gezien.
We besluiten om op ons gemak alles uit te pakken en een plekje te geven. Dat ruimt de geest ook meteen een stuk leeg. Als alles netjes is, pakken we de tas in en rijden naar
Seaworld. Daar worden we enthousiast begroet door een hele groep mensen die langs de kant van de weg staat. Alleen een beetje raar dat ze allemaal een bordje dragen met 'free Willy' erop....
Onze eerste Amerikaanse achtbaan moet de Manta zijn. Dat is de hele reden dat we naar SeaWorld wilden. En wat voor een reden! De veertig minuten wachttijd wordt veraangenaamd door een keur aan aquaria met Manta's en andere vissen waar je langzaam langswandelt. Al heel snel zijn we aan de beurt, die veertig minuten waren dus lichtelijk overdreven. Als het de hele dag zo gaat, zijn wij tevreden! De vlucht met de Manta is waanzinnig gaaf; je hangt als een vogel (wij zien de link met de Manta niet zo) in de lucht en vliegt letterlijk over het parcours. Nog nooit voelden we zo duidelijk G-krachten.
We verkennen vandaag de westzijde van het park; we aaien stingrays, ontdekken Atlantis, wandelen tussen de haaien en Kraken een achtbaan. Uit alle luidsprekers klinkt kerstmuziek en dat is een heel vreemde gewaarwording. 'I'm dreaming of a white Crhistmas' in korte broek met een brandende zon op je gezicht. Het is hier zo'n 31 graden en behoorlijk benauwd. Wat ons opvalt is hoe braaf iedereen hier in de rij wacht. Er is geen gedrang en aan het eind van de rij staat een medewerker die je een karretje toewijst. Ideaal!
Tegen half vier zijn we volkomen uitgeput en strompelen we naar de oostzijde. De wachtrijen zijn nu anderhalf uur en we hebben daar de kracht niet meer voor. Gelukkig zijn onze kaarten twee weken lang geldig en we nemen ons voor om hier later nog terug te komen voor de laatste attracties en de kerstlichtjes.
Als we het park uitlopen, zijn we blij dat we 'prefered' parking hebben genomen. In no time zitten we in de auto en zetten we koers naar de Walmart. Al vrij snel komen we een Walgreens tegen en verruilen we de ene Wal voor de andere. Het aanbod is hier wat minder groot, maar we hoeven alleen maar iets te eten. We kiezen twee lekkere pizza's uit en rijden terug naar Davenport.
In onze eigen oven passen geen twee pizza's, dus we gaan ervan uit dat we gescheiden moeten eten. Even vergeten dat we in Amerika zijn... in de oven hier passen er wel vier tegelijk!!
We spoelen de dag van ons af en installeren ons op de bank voor een filmpje. Twintig minuten en drie reclamerondjes later zitten we allebei te knikkebollen en zo liggen we al om half acht in ons nest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten