De day after blijkt voor mij inderdaad d-day after te zijn. Ik ben middenin de nacht opeens klaarwakker en kom niet meer in slaap. Ik skype wat met Odoornerveen en dat is een leuke afleiding. Sander is iets minder blij met mijn telefoontje... hij wordt wakker omdat ik te hard lach. Oeps! Gelukkig valt hij snel weer in slaap. Na een flinke slaapmuts probeer ik het ook nog maar een keer en als ik rond een uur of negen wakker word, weet ik dat het gelukt is. San is dan al een tijdje op en heeft zich al voorbereid op een wijziging in de plannen. Hij kent me te goed. Middenin de nacht wakker zijn heeft bij mij vaak de oorzaak dat ik te veel gevergd heb van mezelf en dat ik mentaal moet bijtanken. Dat blijkt inderdaad zo te zijn.
We besluiten Busch Gardens uit te stellen en voor een kano-avontuur in Ocala NF te gaan. Helaas kennen we mij op dit punt dan weer niet zo goed, want zo opeens de plannen omgooien zorgt alleen maar voor extra stress. Met een stevige hoofdpijn als gevolg. Natuurlijk hebben we geen pijnstillers meegenomen. De wereld aan kalmeringspillen, maar niet één ibuprofennetje heeft de weg naar de toilettas gevonden.
Ook zeep waren we vergeten mee te nemen en dat merkte ik toen de wc verstopt zat en ik, bij gebrek aan een ontstopper, met mijn hand de weg naar het riool vrij moest peuteren... Hoewel in onze familie de meeste poepverhalen voor grote hilariteit zorgen, kan ik er vandaag niet zo om lachen. Misschien over een tijdje, als de strontgeur van mijn handen af is!!!!
Vol goede moed had ik mijn lenzen ingedaan, maar tot overmaat van ramp trek ik ook nog mijn lenzenpotje kapot en kan ik ze dus niet meer uit doen. Dus vertrekken we eerst maar naar de Walgreens hier in de buurt voor de nodige boodschappen. San vindt een pot met enorme Aleve ampullen en ik neem er meteen 1 van in. Binnen een kwartier voel ik de hoofdpijn wegtrekken.
Weer terug bij de villa werd ik naar mijn bed gebonjourd en daar heb ik een paar uur lekker liggen pitten. San heeft zich intussen vermaakt met het luisteren naar de Top2000. Elk jaar luisteren we daarnaar en horen we hoe mensen uit afgelegen oorden genieten van dit stukje Hollands vermaak en nu begrijpen we precies wat die mensen ervaren.
Om kwart voor vier hebben we de auto ingeladen en zijn we vertrokken naar Crystal River. Tijdens de rit zagen we Florida op een heel andere manier. Wie zegt dat het hier plat is, heeft nooit goed om zich heen gekeken. Er zijn hier wel degelijk heuvels! En ook een heleboel grote, dikke bomen met rare slierten eraan. Geeft een beetje het idee van een treurwilg, maar dan anders. Tja, moeilijk uit te leggen. Wij vinden het er maar onheilspellend uit zien.
In Crystal River aangekomen, rijden we eerst naar het hotel om in te checken. Dat ging prima. We verbleven in de Econolodge voor een schijntje. Het motel krijgt veel slechte recensies, maar wij vinden dat onterecht. Het was schoon en van alle gemakken voorzien. Wat verwacht je dan nog meer van zo'n goedkoop motel voor een nachtje. Er was een zwembad en simpel ontbijt. Prima voor ons dus.
Nadat we de spullen op de kamer hadden gedumpt, zijn we weer in de auto gestapt om iets te gaan eten. Wel grappig om dit een keer te ervaren. Er zijn dus mensen die dit drie weken lang zo doen. Elke dag naar een ander hotel sjezen en dan hapsnap uit eten te gaan. Niks voor ons, dat hebben we meteen al door. Als wij uit eten gaan, willen we gewoon op ons gemakkie zitten. Hier kregen we de doggiebags al aangereikt voor we klaar waren met eten. Of we even op wilden schieten... Maar ja, we zaten dan ook in het populairste restaurant van de stad: Cody's.
Het eten was trouwens prima en toen ik een Margarita bestelde, kreeg ik er prompt twee voor mijn neus; happy hour!!
Terug in het motel, waar trouwens ook gewoon wifi was, ben ik meteen mijn bed ingedoken. Twee margaritas in drie kwartier hakken er behoorlijk in! San heeft lekker zitten facebooken. Net zolang totdat zijn batterij het opgaf en toen heeft hij zich naast mij gewurmd.
NB: geen foto's gemaakt vandaag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten