Kerst in het water

Voor deze eerste kerstdag hebben we iets speciaals gepland: We gaan een dag op ontdekking in Discovery Cove. Alles is verzorgd, van de handdoeken tot het eten. Het heeft een flinke cent gekost, maar al van te voren wisten we dat het de moeite waard zou zijn. Hoe zeer het de moeite waard was, ontdekten we al heel snel.

Bij het inchecken kregen we een personal ID en daarop stond de tijd voor onze eerste afspraak. Om 9.10u moesten we ons melden bij de Starfish Cabana zodat we samen met onze tourguides Melissa en Melissa (lekker makkelijk) de Dolphin Lagoon konden betreden. De naam zegt het al: hier gingen we kennismaken met dolfijnen!

Nadat we de vijftigjarige Lester mochten aaien, werden 'The Netherlands' als eerste meegenomen het diepe water in. Voordat we er erg in hadden kreeg 'Mr. Netherlands' de eer om als eerste een stuk met Lester te zwemmen. Geloof het of niet, maar je kon Sander horen giechelen tot in Miami. Zo gaaf vond hij het. Daarna mocht 'Mrs. Netherlands' en wow, wat was het speciaal. Je houdt de dolfijn vast aan zijn rugvin en een van zijn zijvinnen en voor je het weet trekt hij je mee door het water. Daarna was het tijd voor een knuffel. Als we het beestje op een bepaalde manier vastpakten, gooide hij zijn staart omhoog en zijn kop uit het water. Alles voor de foto, hihi.

Na deze fantastische ervaring kwam Hurley naar ons toe zwemmen. Hurly was pas drie jaar oud en heel speels. We mochten hem zelfs een kusje geven. Geweldig! De trainers vertelden heel veel over de dolfijnen en alleen hen observeren vonden wij al een kadootje. We leerden wat commando's van ze en mochten de dolfijnen zowaar laten opspringen.

Na dit avontuur hadden we heel even de tijd om bij te komen, voordat we ons moesten melden bij onze volgende afspraak bij Sea Venture. We kregen een korte instructie en na afloop zei de gids tussen neus en lippen door dat we een exam moesten doen. Flapuit Ien roept natuurlijk meteen "Say What?" Nou, dat heb ik geweten, ze hebben me er flink mee gepest. Hij zei: "Don't pass it and you'll have to leave immediately". Jaiks!

Na de ontspannen instructie verzamelden we ons bij de waterkant en werd er gevraagd wie als eerste wilde. De man naast me, we noemen hem maar even 'Mr. Netherlands' geeft me een duw en voordat ik het weet sta ik op het trappetje en krijg ik de zuurstofhelm op mijn hoofd gedouwd. En bedankt San!

Er was gezegd langzaam af te dalen, in verband met het drukverschil. Dat was ik alleen even vergeten. Flink gapen en slikken dus. Beneden aangekomen heb ik met open mond om me heen staan kijken. Zo gaaf, om me heen zwommen vissen in alle soorten en maten. De guide vroeg me of alles goed was en het eerste wat ik doe is mijn duim opsteken. Oeps, toch nog gezakt voor het examen!

Sander werd na mij te water gelaten en we genoten van elkaars blije gezichten. De drie guides waren heel geduldig en lieten van alles zien. Ze vertelden ons dingen met behulp van een soort schrijfbordje. We mochten ook twee krabben vasthouden. Dat voelt echt heel bizar.

Na deze geweldige tour was het tijd om te lunchen. Dat was, net zoals het ontbijt, keurig verzorgd. Sander genoot van een enorme hamburger, maar ik moest zijn gebakje op eten. Wat een straf weer.

Op het terrein was ook een groot gedeelte waar je 'vrij' mocht zwemmen tussen apen en vogels. We hebben op ons gemak een hele ronde gemaakt en zijn een eeuwigheid blijven plakken bij de otters. We deden verwoede pogingen om hun kop op de foto te krijgen, want dat zou wel het ultieme souvenir voor mama Els zijn. Helaas, die krengen waren letterlijk watervlug. Steeds knipten we te laat. Maar wat een prachtig gezicht ook weer!

Als laatste zijn we gaan snorkelen in het Grand Reef. Daar zwommen we tussen dezelfde vissen als waar we eerst tussen gewandeld hadden. We kregen er geen genoeg van, vooral van de roggen. Doordat we ze eerder deze week in SeaWorld al hadden aangeraakt, durfden we dat nu ook. Tenminste, bij de kleintjes dan. Er waren ook een paar hele grote en die lieten we toch maar met rust. Na anderhalf uur kwamen we bibberend het water uit en was het tijd om op huis aan te gaan.

We genoten nog van een laatste drankje en zeiden toen met grote, stralende lachen op ons gezicht dankjewel tegen iedere medewerker die we tegen kwamen. Het mag duidelijk zijn dat dit een wereldervaring was. Precies wat we nodig hadden allebei. De rust die we ervoeren tijdens het snorkelen houdt ons allebei ook nu nog in zijn greep.